Kashmir - Day4 Sonamarg

โซนามาร์ อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 2,800 เมตร อยู่ห่างจากศรีนาคาประมาณ 80 กิโลเมตร โซนามาร์ค หมายถึง ทุ่งแห่งหญ้าทอง โซนามาร์คล้อมรอบไปด้วยเทือกเขาหิมาลัยที่มีความสูง ตั้งแต่ 4600 - 5300 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ฉากหลังเป็นเทือกเขาหิมาลัย มีเส้นทาง Trekking สู่ทะเลสาบ และมีดอกไม้ป่าตลอดทั้งปี เป็นที่รู้จักกันในนาม "ประตูสู่ลาดัคห์" จุดสุดท้ายก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังเมือง เลห์ ของลาดัคห์ โดยข้ามภูเขา โซจิ ลา (Zoji La) เส้นทางที่ไปโซนามาร์คนี้จะขนานไปกับ แม่น้ำสินธุ (Sindhu River) ต้นกำเนิดของแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์หลายสายในอินเดียที่ โซนามาร์ค

โซนามาร์ค แปลว่า ท้องทุ่งแห่งทองคำในบริเวณหุบเขาโซนามาร์กนี้มีธารน้ำแข็งสีขาวบริสุทธิ์ที่ปกคลุมอยู่ตามลาดไหล่เขา อีกทั้งเทือกเขาหิมะที่สะท้อนแสงแดดเป็นประกายสีทอง จึงเป็นที่มาของชื่อ โซนามาร์ก

หลังจากทานอาหารเช้า พวกเราก็ออกเดินทางมุ่งขึ้นทางเหนือของศรีนาการ์  ระหว่างทางแวะตื่นตาตื่นใจกับธารน้ำแข็งข้างทาง ซึ่งก็คือหิมะที่ยังไม่ละลายนั่นเอง สำหรับคนเมืองร้อนก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา

อย่าว่าแต่พวกเราเลย แม้แต่คนอินเดียที่มาเที่ยว ก็ยังตื่นเต้นเหมือนกัน

เส้นทางระหว่างขึ้นเขา ไม่มีผู้คนหรือบ้านเรือน ในยามหน้าหนาว หิมะคงเต็มพื้นที่และเป็นพื้นที่ปิดในหน้าหนาว พอหิมะละลายการเดินทางเข้าออก สำหรับชาวบ้านด้วยรถโดยสารเก่าๆ  ที่น่าฉงนคือมีชาวบ้านเดินริมทาง พวกเราแค่นั่งสบายๆยังบ่นเหนื่อย แล้วพวกเขาที่ต้องเดินหลายกิโล บนทางที่สูงชันจะเป็นเช่นไร

หลังจากขึ้นเขาลงห้วยมา 80 กม. เราก็เดินทางถึงโซนามาร์ค

ตรงนี้เป็นชุมชนใหญ่ทีเดียว อาชีพของคนที่นี่รายได้ส่วนใหญ่น่าจะมาจากการท่องเที่ยว ให้เช่าม้าพาเที่ยว

คนที่เช่าม้า ก็โดนหว่านล้อมให้ต้องเช่าเสื้อคลุมตัวหนาหนัก ใส่กันหนาวกันฝน ด้วย เพราะด้านในจะหนาวมาก

ถ้าเลือกเช่าม้า คนนำทางจะพาขี่ม้าขึ้นเขาเลียบลำธาร เข้าไปด้านใน เพื่อไปเล่นหิมะตรงธารน้ำแข็ง แต่เราเห็นว่า ลมเริ่มแรงและฟ้ามืดเหมือนจะมีฝนตกในไม่ช้า อีกอย่างระหว่างขี่ม้าคงไม่สามารถถ่ายภาพอะไรได้ถนัด เลยขอบายอยู่ตรงพื้นราบที่นี่ดี่กว่า และ เดินปืนเนินเขาใกล้ๆเก็บภาพในละแวกแทน

นอกจากเก็บภาพวิว เรามีเวลาเหลือเฟือ เลยผลัดกันเก็บภาพตัวเองกับกลุ่มที่คอเดียวกัน คือสมัครใจเก็บภาพเบื้องหน้าตรงนี้ ไม่หวังน้ำบ่อหน้า แม้ข้างในจะสวยจับใจแค่ไหนก็ตาม

ไม่ช้าฝนก็เริ่มโปรปราย หมอกฝนหนาจนมองอะไรไม่เห็น สักพักใหญ่ๆ พวกเราที่เหลือก็กลับมาด้วยสภาพมะล่อกมะแล่ก ทั้งเปียกทั้งหนาว  แต่ทุกคนก็ร่าเริงสนุกสนาน ต่างบอกกันเป็นเสียงเดียวว่าข้างในสวยกว่าข้างนอกมากมาย ที่สำคัญทุกคนได้เล่นเลื่อนไถลงเนินที่ธารน้ำแข็งด้วย แม้จะต้องรำคาญและเสียอารมณ์กับแขกที่เสนอขายบริการที่แพงเกินจริงจนต้องต่อรองราคากันสุดเหวี่ยง และบางคนก็ต้องเสียรู้แขกกันบ้างก็ตาม

ขากลับมาศรีนาการ์ ก็คือรายการแวะช้อปของฝากริมทาง และร้านที่คนนำทางพาไป

คราวหน้าพวกเราจะไป กุลมาร์ค ด้วยความฝันว่าจะได้นั่งกระเช้าลอยฟ้า ชมแอล์ปอินเดียซะหน่อย ติดตามได้ตอนหน้าค่ะ